Op dit fantastische album horen we saxofonist David Murray weer in volle glorie waarin zijn eigen unieke geluid weer ten volle is te horen en dat in tegenstelling tot zijn vorige uitgave op Intakt met het Dave Gisler Trio waarin zijn geluid en dat van trompet virtuoos Jaimie Branch volledig wordt weggeblazen door het gierende gitaar geluid van Gisler, doodzonde. Maar hier is Murray weer te horen zoals ik hem ken, een volgeling van Albert Ayler en Archie Shepp maar ook en zeker in zijn opnamen na zijn Loft periode, laat hij duidelijk zijn liefde horen voor tenoristen als Ben Webster, Paul Gonsalves en Coleman Hawkins.

Dit Brave New World Trio zoals ze genoemd worden op het album bestaat inderdaad uit drie grootheden, naast Murray op tenorsaxofoon en basklarinet, horen we Brad Jones op contrabas en Hamid Drake op drums, voorwaar allemaal top. Alle composities zijn geschreven door David Murray. De acht nummers werden opgenomen in Zürich een dag na een verschroeiend optreden in de Rote Fabrik, het vertrouwen was op dat moment top en de muziek nog steeds sterk en nieuw. Murray heeft als zestiger een niveau van technisch meesterschap bereikt waarop een muzikant ”can play every note that he hears”, hij zag dit pianoloos trio ”as not just a way to keep the notes flowing, but a catalyst for total freedom only , that rare configuration that allows him to deliver, through the saxophone, my most free expression of myself” (hoestekst).

Drummer Hamid Drake verlengt de New Orleans traditie van Eddie Blackwell via Chicago en down town New York en omvat zodoende de volledige geschiedenis van de Great Black Music. Van Brad Jones konden we al volop genieten op het album Code of Being met James Brandon Lewis. Hij gebruikt de bas op alle mogelijke manieren, plukken, strijken en tokkelen om melodische motieven te ontwikkelen. Een absolute topper ! De opening “Seriana Promethea” is een funky nummer waar David laat horen dat hij ook excelleert op de basklarinet, heerlijke muziek met de fraaie double-stops van Jones, het swingt de pan uit.

Ook “Necktar” met Murray op tenorsax is een stevige swinger met de gekende scheur en gil geluiden van David. “Mettouka Sheli (Ballad for Adrienne) “gaat in een rustiger tempo met een fraaie gestreken solo van Drake en mooi gestileerd spel van Murray. Ook in “Rainbows for Julia” blaast Murray weer de sterren van de hemel, nog energie genoeg op 67 jarige leeftijd. Hij gaat maar door en door, nee er zit nog geen slijtage op David Murray ! Het ene na het andere meesterwerkje passeert de revue, allemaal van de hand van Murray. Ouderwets genieten weer en vooral ook van Jones en Drake, de teller van Murray in mijn kast beweegt zich inmiddels richting 60 en het gaat nooit vervelen.

Jan van Leersum.